Termin transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem (tekst: Eur-Lex) upływa z dniem 9 czerwca 2018 r.

W związku z tym krajowi ustawodawcy w większości państw członkowskich UE rozpoczęli już działania służące określeniu potencjalnych narzędzi prawnych mających służyć poprawnej implementacji tej dyrektywy do ich krajowego porządku prawnego. Unijne standardy będą wdrażane na zasadzie harmonizacji minimalnej, co pozwala państwom członkowskim na zachowanie lub wprowadzenie rozwiązań służących silniejszej ochronie tajemnic handlowych, niż ta wynikająca wprost z przepisów dyrektywy.

Problematyce związanej z transpozycją dyrektywy poświęcone zostało seminarium odbywające się właśnie na Uniwersytecie w Erlangen-Norymberdze.

Program seminarium adresowany zarówno do praktyków, jak i środowiska naukowego, obejmuje kluczowe kwestie, przed jakimi unijne przepisy postawiły krajowych ustawodawców. Omawiane są zarówno relacja ochrony know-how wobec prawa patentowego, trudności z przełożeniem europejskiej koncepcji trade secrets na gruncie krajowym, czy wreszcie kwestia prawidłowego ukształtowania narzędzi prawnych służących egzekwowaniu nowych przepisów na gruncie cywilnoprawnym.

Polską perspektywę zaprezentował w swoim wystąpieniu Dr Nestoruk. Jego przedmiotem była prezentacja obecnie obowiązujących narzędzi prawnych w zakresie ochrony tajemnic przedsiębiorstwa w kontekście wymogów sformułowanych w unijnej dyrektywie. Aktualnie obowiązująca ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst: ISAP) zawiera stosunkowo rozbudowane przepisy w zakresie ochrony tajemnic handlowych. Niestety nie uwzględniają one w pełni specyfiki szczególnego dobra, jakie stanowią poufne informacje. Braki w obecnej regulacji są jeszcze bardziej widoczne na tle przepisów proceduralnych przewidzianych w kodeksie postępowania cywilnego. W konkluzjach Dr Nestoruk stwierdził, iż wprawdzie implementacja dyrektywy nie przyniesienie zasadniczej zmiany dotychczasowego paradygmatu towarzyszącego celowości ochrony tajemnic przedsiębiorstwa, to jednak ostateczny kształt narzędzi prawnych służących egzekwowaniu naruszeń tajemnic gospodarczych może ostatecznie wzmocnić lub osłabić założenia ochrony innowacji i ochrony inwestycji stanowiące podstawowe argumenty przemawiające za konstruowaniem prawnej ochrony tajemnic przedsiębiorstwa.

W preambule dyrektywy słusznie podkreśla się znaczenie przyjętych w niej rozwiązań dla sektora małych i średnich przedsiębiorstw. Biorąc pod uwagę pozycję tej kategorii przedsiębiorców w Polsce, gdzie stanowią ponad 90% ogólnej liczby przedsiębiorstw i odpowiadają one za 65-70% miejsc pracy, efektywna ochrona generowanych w ich obrębie tajemnic przedsiębiorstwa będzie z pewnością miała istotne przełożenie na ich konkurencyjność, tak w wymiarze rynku krajowego, jak i unijnego.