Nazwy rodzajowe stanowią szczególną grupę na tle tradycyjnych oznaczeń wykorzystywanych dla celów gospodarczych, zarówno tych służących identyfikacji przedsiębiorców, jak i oferowanych przez nich towarów czy usług. Na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (ISAP) szczególnej regulacji poddano następujące nazwy obiektów hotelarskich: „hotel”, „motel”, „pensjonat”, „camping” / „kemping”, „dom wycieczkowy”, „schronisko młodzieżowe”, „schronisko” oraz „pole biwakowe”.

Art. 43. 1. Nazwy rodzajów i oznaczenia kategorii obiektów hotelarskich, o których mowa w art. 36 i art. 37, podlegają ochronie prawnej i mogą być stosowane wyłącznie w odniesieniu do obiektów hotelarskich w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy nazw rodzajów używanych w kontekście, z którego jednoznacznie wynika, że obiekty te
nie są obiektami hotelarskimi w rozumieniu niniejszej ustawy.
3. Przedsiębiorcy świadczący usługi hotelarskie mogą do oznaczenia obiektów hotelarskich, obok nazw rodzajów
określonych w ustawie, stosować inne nazwy.

Analiza tej oraz kilku innych ustawowych regulacji pozwala wydobyć specyficzne cechy tej grupy oznaczeń. Towarzyszące tym nazwom zastrzeżenia nazewnicze prowokują też do rozważań nad ich naturą z perspektywy funkcjonalnej. Tym samym uzasadniona jest ich ocena w kontekście klasycznych reżimów regulacyjnych składających się na współczesne krajowe prawo oznaczeń, w tym prawo znaków towarowych, prawo firmowe czy prawo zwalczania nieuczciwej konkurencji. Więcej zobacz PUBLIKACJE: Problematyka nazw prawnie zastrzeżonych na przykładzie nazw rodzajowych obiektów hotelarskich…